Έκλεισε ένας χρόνος λειτουργίας του «Καλλικράτη», του προγράμματος δηλαδή που συνέθεσε τη διοικητική δομή της χώρας σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιδίως πρώτου και δευτέρου βαθμού.
Τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά και δικαιώνουν όσους ήταν σκεπτικοί ή αρνητικοί απέναντί του. Βεβαίως η πλήρης εφαρμογή του συνέπεσε με τη μεγλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας στην νεώτερη ιστορία της, αλλά αυτό δεν έχει ουσιαστική σημασία για την πρώτη αξιολόγησή του.

Φυσικά οι οικονομικοί πόροι αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία των νέων δήμων, αλλά το θεμελιώδες είναι, ότι το άλμα που έγινε από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη είναι πολύ μεγάλο και υλοποιείται απο αιρετούς με πολύ μικρή πείρα και ανεπάρκεια διοικητική. Εδώ δεν μπορούσαν να «κουμαντάρουν» ένα δήμο 5-8 χιλιάδων κατοίκων και τώρα καλούνται να τα βγάλουν πέρα με σε δήμους των 50 και 60 χιλιάδων...
Η εικόνα είναι απογοητευτική, επικρατεί μια απαισιοδοξία για το μέλλον του θεσμού και μια μιζέρια για το παρόν.
Το χειρότερο δε είναι, ότι ο «Καλλικράτης» έφερε μια νοοτροπία, που πιστεύαμε ότι είχε ξεπεραστεί, τον τοπικισμό στη σύγχρονη πολιτική ζωή, ο οποίος δεν βοηθά στην υπέρβαση που χρειάζεται ο τόπος σήμερα.
Χ. ΤΡ.